یک روزهایی، فارغ از مسائل شخصی، حتماً در محل کار پیش می‌آید که یک نفرمان ناراحت‌تر از حد معمول باشد و یک نفرمان شادتر. آن‌که شادتر است ممکن است به خاطر دریافت نامه ارتقا، ریلیز یک فیچر محصولی، رضایت قابل قبول مشتری، و … خوشحال باشد و آن‌که ناراحت‌تر است بابت جلو نرفتن پروژه، باگ سیستم، روابط بین تیمی و …؛ البته که گاهی هم همه‌چیز را خیلی سخت می‌گیریم، خیلی می‌رویم آن پایین و خیلی پاشنه را فشار می‌دهیم روی یک چالش/ اتفاق/ موقعیت بد. گاهی “مثبت‌نگری” می‌تواند به عنوان یکی از اساسی‌ترین ویژگی‌ها، تأثیر به سزایی بگذارد. این ویژگی می‌تواند باعث شود که چالش‌ها، اتفاقات و موقعیت‌های نااُمید کننده، به جای ایجاد نگرانی و ناراحتی تبدیل به یک فرصت برای یادگیری و کسب تجربه شوند. انگار که یک صدای ریزی از یک نقطه‌ی خیلی محوی ما را به خود بیاورد و تلنگر بزند که: “هرچه سخت‌ترش کنی، زود که از دستت می‌رود هیچ، خوش هم نمی‌گذرد!”.